Ανοικτή Επιστολή προς Κάρολο Παπούλια...

Γράφει ο Γεράσιμος Ζορμπάς, Νομικός

Βρυξέλλες, 29 Οκτωβρίου 2011


Προεδρικό Μέγαρο

Βασιλέως Γεωργίου Β΄2

Αθήνα Τ.Κ 100 28

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Αγαπητέ κύριε Παπούλια,

Ανοικτή
Επιστολή

1.-Παρακολουθώντας από μακρυά, αλλά καθημερινά, τη πορεία της χώρας μας επιτρέψατέ μου , με μεγάλο σεβασμό στο
πρόσωπο σας και καλόπιστη διάθεση, να εκφράσω μερικές σκέψεις η κριτικές, σε συνέχεια της χθεσινής λεκτικής προσβολής σας κατά το χρόνο αναμονής της παρέλασης , στη συμπρωτεύουσα, και την αναχώρηση σας από τον τόπο της τελετής.

Πολύ λογικά, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κανάλια και δημοσιογράφοι, υπουργοί, βουλευτές, παράγοντες και μη, δεν θα
μπορούσαν να αφήσουν ανεκμετάλλευτη μιά τέτοια ευκαιρία.

2.-Εθέσατε, λίγο αργότερα, με τη γραπτή δήλωση σας, το ερώτημα  «πως μετριέται η πλειοψηφία» και διερωτηθήκατε εάν
«η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική». 

Δεν θα σας έστελνα αυτή την ανοικτή επιστολή αν δεν είχε θέσει το ερώτημα η προεδρία  όπως το έθεσε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία μετριέται με βάση τη θέληση του λαού και ότι η εκλογή των αντιπροσώπων του στη Βουλή μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ανατραπεί - με δυναμικό αλλά  ειρηνικό κίνημα - ιδιαίτερα σε μία χώρα που η κυβέρνηση συνηθίζει να κάνει εκλογές όταν την συμφέρει και όχι όταν εξαντλεί τη τετραετία. 

Με αυτή την έννοια και επειδή το ερώτημα πηγάζει από το ανώτατο θεσμικό όργανο της πολιτείας πρέπει να θεωρηθεί ατυχές.

3.-Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Οικονομικών μίλησε για ασχημίες. Βέβαια οι ασχημίες μετρούνται και συγκρίνονται με κάτι ωραίο. Κανείς Ελληνας δεν μπορεί να διακρίνει κάτι ωραίο στις δημοσιονομικές αλχημείες. Από τη πλευρά του, ο  πρωθυπουργός μίλησε για τον αυταρχισμό των λίγων. Απαντά έτσι και στο ερώτημα σας για πολιτική και πολιτισμική κρίση.

4-.Εχω την εντύπωση ότι η πολιτική ηγεσία εθελοτυφλεί. Ισως και να μην μπορεί να κάμει διαφορετικά, αφού άρχισε τη θητεία της μέσα από ένα ψέμα. Είναι πλέον αναγκασμένη να κυβερνήσει με οδηγό το ψέμα μέχρι την αυτοκτονία η την ...

ευθανασία του κομματικού συστήματος, συνθλίβοντας, εν τωμεταξύ, οικογένειες  που υποβάλλονται σε τεράστια βάρη σε σχέση με κάποιο αόριστο, ενδεχομένως, μερίδιο ευθύνηςπου έχουν στη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας.

5.-Είναι, εξ άλλου, δημοσιονομικό έγκλημα ότι πίστεψαν τον Κώστα Καραμανλή και τον Γεώργιο Παπανδρέου? Μπορούσε ποτέ ο απλός λαός να φανταστεί ότι ο πρώτος θα οδηγούσε την Ελλάδα στο κατώφλι των Ταρτάρων και ότι ο επόμενος που έλεγε αλλάζουμε ρότα εννοούσε ότι θα περνούσε πρόσω ολοταχώς, σαν μεθυσμένος τιμονιέρης, το κατώφλι των Ταρτάρων και θα έρειχνε το καράβι βαθειά στη κόλαση της υποτέλειας και του οικονομικού ευτελισμού ?

6.-Δεν είναι αυταρχισμός η έκφραση αγανάκτησης ολόκληρου του λαού. Είμαι ευτυχής με την ωραία, συμβολική και συνάμα ειρηνική, κίνηση των μαθητών που έστρεψαν την κεφαλή τους προς το πλήθος και όχι προς τους επισήμους. Σίγουρα γεννιέται, μέσα από τη κρίση, μιά νέα γεννιά, καλύτερη από τη δική μας έστω και ταρακουνιμένη από το δράμα που βλέπει να ζουν οι δικοί τους άνθρωποι, η χώρα τους. Ισως να μην το αντιλαμβάνονται, αλλά είναι θεατές και συγχρόνως ηθοποιοί μιας δραματικής σκηνής ενός κινούμενου θεάτρου πού λέγεται Ελλάδα.

7.-Την όντως βαριά, από πρώτη άποψη, προσβολή του προσώπου σας -και την οποία ουδόλως συμμερίζομαι-, την ερμηνεύσατε ως βαθύτατα προσωπική και η συγκίνηση σας ήταν προφανής. Θεωρώ το δάκρυ σας ιερό διότι φανερώνει ότι
πληγώθηκαν τα συναισθήματα ενός παιδιού που αγωνίσθηκε για την οικογένεια του, το χωριό του, την Ηπειρο, την Ελλάδα. Ποιός άραγε, δεξιός η αριστερός, θα μπορούσε ποτέ να σας το αρνηθεί ?

8-.Η φωνή που εκραξε « προδότη » δεν πρέπει να ερμηνεύεται προσωπικά αλλά θεσμικά. Η φωνή κράζει τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας, -και όχι το νεαρό έφηβο αγωνιστή-,  που ανήκει στον ίδιο πολιτικό μικρόκοσμο που κυβερνά αλλά, βεβαίως, αυτό είναι ένα επικίνδυνο προηγούμενο για την Ελλάδα. Ιδιαίτερα αν η φωνή εκφράζει το πραγματικό φρόνημα και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, το πλήθος των αφώνων πολιτών, και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις. Παρόμοιας φύσης είναι
και οι φωνές όλων όσων, αγνοώντας την ιστορία, συγκρίνουν την καγκελάριο κυρία Μέρκελ με τους Ναζί. Η εσπευσμένη αναχώρησή σας δεν αφήνει όμως περιθώρια για να συνάγουμε το ένα η το άλλο συμπέρασμα.

9.-Η πολιτική ηγεσία του τόπου, εκτός λίγων λαμπρών προσωπικοτήτων, εμφανίζεται ως αναξιόπιστη. Η πολιτική και πολιτισμική κρίση είναι δημιούργημα ενός ανώριμου δημοκρατικού συστήματος, που δεν μπόρεσε να αποτινάξει κατάλοιπα της οθωμανικής κουλτούρας,  που ασκείται σε μια κοινωνία από την οποία λείπουν η συλλογικότητα, η ικανότητα συμβιβασμού και ο αληθινός αμοιβαίος σεβασμός. Γυμνοί βασιλείς, οι πολιτικοί αρχηγοί, καθρέπτης του εαυτού μας, είναι
κατώτεροι των περιστάσεων. Η Βουλή είναι το γραμματοκιβώτιο της βραχυκέφαλης εκτελεστικής εξουσίας. Οι βουλευτες ευτελούν καθημερινά το προσωπικό τους ήθος και καταστρατηγούν βάναυσα το άρθρο 60 του Συντάγματος που τους δίνει « το απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Η Δικαιοσύνη από τη πλευρά της ακροβατεί, χωρίς κανείς να ξέρει ποιός επακριβώς αντιπροσωπεύει την Δικαστική Εξουσία.

10.-Τι παραμένει όρθιο από τους δημοκρατικούς θεσμούς στη συνείδησητων Ελλήνων? Σε τελευταία ανάλυση αυτό έχει σημασία και όχι οικονομικο-πολιτικές θεωρίες. Μένει ο  θεσμός της  ΠροεδρευόμενηςΚοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Είναι
αλήθεια ότι το  Σύνταγμα δεν αφήνει πολλα περιθώρια δράσης στον προεδρικό θεσμό. Ομως πέρα από νομικίστικες αντιλήψεις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ο κατ’ εξοχή ρυθμιστής του πολιτειακού μας δημοκρατικού συστήματος και η
τελευταία ελπίδα ομόνοιας του λαού.

11.-Το δικό σας μερίδιο ευθύνης είναι, σε εξαιρετικές περιστάσεις, πέρα από τις προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις στις επίσημες εμφανίσεις, η πλήρης άσκηση- αυτή τη λίγη που σας δίνει το Σύνταγμα- των εξουσιών σας για « το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του ελληνικού λαού » και η εντονότερη παρουσία σας. Το Σύνταγμα το επιτρέπει, όπως την αναστολή της
Βουλής για λίγες μέρες, σίγουρα πολιτικά φορτισμένο μέτρο, η τουλάχιστον ένα διάγγελμα.

12.-Ο θεσμικός κίνδυνος είναι ορατός αφού η θεσσαλονίκεια φωνή σας έθεσε, απρόβλεπτα, στη πάροδο της Δημοκρατίας. Και τούτο επειδή φοβάμαι το αποτέλεσμα των συνεχών πολιτικών ανακριβειών που διαχέονται από τη κυβέρνηση, τη κοινωνικο-οικονομική εξέλιξη σε περισσότερο δύσκολες μελλοντικές στιγμές και στο κοινωνικό αναβρασμό που μπορεί να οδηγήσει σε
λανθασμένες ερμηνείες, ανεξέλεγκτες καταστάσεις και επικίνδυνες κατασταλτικές αντιδράσεις. Η ανάγκη να επανέλθει ο θεσμός του Προέδρου στη λεωφόρο της Δημοκρατίας είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ.

13.-Η Ελλάδα θα  έχει  σίγουρα φτάσει σε τραγική απόγνωση αν αύριο παρουσιασθεί ανάγκη να υπενθυμίσουν  όλοι οι Έλληνες, ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» και ότι το το Σύνταγμα μας βασίζεται στις αρχές του κράτους δικαίου- που υπονομεύεται συνεχώς- του κοινωνικού κράτους- που συνθλίβεται- της διάκρισης των
λειτουργιών- που είναι εν πολλοίς τελείως θεωρητική- και στη λαική κυριαρχία. Αυτή τη τελευταία μπορεί κάποιοι να την σφετεριστούν, έστω και με δημοκρατικό μανδύα, δεν μπορούν όμως να τη δαμάσουν.

Δεχθείτε εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ κύριε Παπούλια, την έκφραση της βαθύτατης εκτίμησης μου.

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)

Pontiki