μαυρίζει ο ουρανός, αφρίζει το κύμα, πέφτει η βροχή, κρύβεται ο ήλιος...!!!

Ανατύπωση

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
Ήταν μικρή η πεταλούδα που έπαιζε σε εκείνο το δεντράκι που είχε καρφωθεί στην άκρη της πέτρας.
Ο Ήλιος  με σκούρα  σημάδια σαν να’ χαν ρίξει πάνω του καρβουνόσκονη.
Και ένας   κοντός  τυπάκος με  μάτια  μισοφέγγαρα, με ένα κορδόνι να κρέμεται στο λαιμό, να κλείνει το μάτι και να προσπαθεί να φυλακίσει  το χαμηλό ήχο της  μέλισσας.
Διακεκομμένος ο θόρυβος και πολλά μυγάκια να ντύνουν το χρυσαφί που δέσποζε στο μεσημεριανό πρόσχαρο παιχνίδισμα.
Ένα θαμπό  έκανε το ένα μάτι να γίνεται πιο κλειστό και το λουλούδι να γίνεται ακινητοποιημένο υλικό μιας καθιερωμένης μηχανικής  διαδικασίας.
Και μετά να...
ξεπετιούνται δεκάδες γονατισμένοι και απανωτά κλικ, να φοβάται η μέλισσα, να τρέχει το λουλούδι, να σταματά να μυρίζει ο δυόσμος, να γυρνά την πλάτη τ’ αεράκι.
Απορία στο επίρρημα και το διστακτικό, προσεγγίζει το αρνητικό.
Να μαυρίζει ο ουρανός, να αφρίζει το κύμα, να πέφτει η βροχή, να κρύβεται ο ήλιος.
Χρωματισμένη πραγματικότητα, σιωπηλή απεικόνιση, φυλακισμένη ομορφιά στο κάδρο της απατηλής τεχνολογίας.
Καθήλωμα της φύσεως, τερατουργήματα με πρόσχημα την αναβίβαση των σφαλιστών βλεφάρων.
Τοπίο μελαγχολικό, να καταδύεται η Ανατολή, να μεγεθύνεται η ασέβεια στη γεωγραφία.
Παράσταση με σύννεφα και μια αλαζονεία να αναζητά εναγωνίως την ψυχρότητα του χιονιού, αντίδραση στην αθυροστομία μιας ανωφελούς παραστάσεως, δίχως αρχή και με κακό τέλος.
 απο το Ποντικι

---