Η μικρότητα του Νεοέλληνα

Λίγες βδομάδες πριν, ένα φιλικό ιστολόγιο (νέο σχετικά, μα πάει πάρα πολύ καλά, και μπράβο στην ομάδα των παιδιών), ξεκίνησε μια ψηφοφορία, για τα καλύτερα ελληνικά Blogs.

Στο σημείο αυτό, να κάνω μια παρένθεση, και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους και φίλες μου που ψήφισαν και το δικό μου ιστολόγιο, δεν περίμενα τόσους ψήφους ομολογώ.

Το blog για το οποίο γίνεται σήμερα ο λόγος και η εν λόγω ψηφοφορία, είναι το "Top Blogs".

Κάποια ιστολόγια λοιπόν, πήραν λίγους ψήφους, κάποια περισσότερους, κάποια πάρα πολλούς, και κάποια σχεδόν καμία ψήφο.

Και εδώ, άρχισε το γνωστό ελληνικό στυλ. Το στυλ του φθονερού Έλληνα, του μίζερου ...
και του μικρόψυχου, που τόσο πολύ είναι διαδεδομένο πλέον στο Γραικιστάν, η ευρωπαϊστί, Γιουνανιστάν..
Γαμημένε Τούρκε, μπορεί να έφυγες, μα άφησες πίσω σου γερούς σπόρους, σπόρους εξευτελισμένους, σπόρους που δεν έχουν να κάνουν με Ελλάδα, μα φυτρώνουν γερά και δύσκολα ξεριζώνονται.
(ΑΑΤΟΝ)

"Γιατί αυτός κι όχι εγώ;"
Αρχίσανε τα γράμματα στους διαχειριστές, με τα παράπονά τους, και την μιζέρια τους, κατηγορώντας κάποια "υψηλόβαθμα" ιστολόγια, πως κάνουν νοθεία στις ψήφους.

Αποτέλεσμα αυτών, ο Admin ενός από αυτά, να παραιτηθεί από την ψηφοφορία για να μην δημιουργηθεί ζήτημα, και προσωπικά τον συγχαίρω. Δεν με νοιάζει αν υπήρξε νοθεία στις ψήφους που έλαβε η όχι. Ποσώς με ενδιαφέρουν οι ψήφοι, αν είναι λίγοι η πολλοί.
Με ενδιαφέρει πως είχε την παλικαριά να αποσυρθεί δίχως φωνές και μικροπρέπειες.
Αυτό με νοιάζει.

Άραγε, αναρωτήθηκε κανένας, απλά να κάτσει να σκεφτεί, "γιατί να πήρε τόσες ψήφους ο άλλος, τι κάνει καλύτερα από μένα, να προσπαθήσω κι εγώ να τον φτάσω, να τον ξεπεράσω ίσως, σε μια ευγενική άμιλλα, παίζοντας τίμια".

Το μόνο που σκέφτηκαν κάποιοι, ήταν το, "γιατί αυτός, κι όχι εγώ".
Μήπως οι αναρτήσεις του είναι πιο ενδιαφέρουσες; Πολλά τα μήπως, μα δεν νοιάστηκαν για αυτά. Νοιάστηκαν μόνο να τον βγάλουν απο τη μέση, ήταν δύσκολος αντίπαλος, και ήξεραν πως δεν μπορούσαν να τον ξεπεράσουν.

Κάπου έγινε νοθεία.. αυτό πέρασε αμέσως απο τη σκέψη τους.
Σας πληροφορώ, πως, είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως προσπάθησαν και οι ίδιοι να βρούν τρόπους να νοθέψουν τις ψήφους τους, και να τις αυξήσουν.
Ο λαός μας λέει, "ο κλέφτης, τον κλέφτη φοβάται".
Για νοθείες μίλησαν; Άρα γνωρίζουν πολύ καλά τις νοθείες, είναι γνώστες, που απλά, δεν αντέχουν να νοθεύουν (κι αν νοθεύουν) οι άλλοι, μόνο αυτοί.

Μετά μου λέτε Έλληνες, για "Ενωμένοι Bloggers, και ομαδικά ιστολόγια, και τρίχες κατσαρές μαζί ένα κουβάρι. Και περιμένετε να σας πιστέψω.

Χθες το μεσημέρι, σε ένα μαγαζί φίλων που έπινα καφέ, ήρθε μέσα ένας ξένος, για να πάρει ένα παλιό ψυγείο. Κάποιος του μίλησε ελληνικά.
Γυρνάει ο ξένος λοιπόν και του λέει, "δεν είμαι Έλληνας, αν ήμουν, θα κρεμιόμουν με ένα σχοινί".
Με ενόχλησε, και τον ρώτησα γιατί το είπε αυτό, και από πού είναι.
Μου είπε, είμαι Πέρσης.
Κάποτε όμως, του απάντησε βιαστικά ένας άλλος, εμείς οι Έλληνες εσάς τους Πέρσες... (ξέρετε, τις γνωστές χοντρομαλακίες των Νεογραικών, που μας μειώνουν πιο πολύ στα μάτια των ξένων).
Φίλε, τον έκοψε ο Πέρσης, αυτοί που μου λές, ήταν αληθινοί Έλληνες. Εσύ δεν έχεις καμία σχέση με εκείνους, και κανένας σημερινός Έλληνας, δεν έχει σχέση με εκείνους που κάποτε μας νίκησαν.

Ντράπηκα, μα μέσα μου ήξερα πολύ καλά πως έχει δίκιο. Ήξερα, και τι εννοεί, και γιατί μας θεωρεί τόσο τιποτένιους σαν λαό.
Το κακό με εμάς, είναι πως, είμαστε -μέσα στα αναρίθμητα ελαττώματά μας- και τρομερά εγωιστές για να το παραδεχτούμε και να δούμε τα λάθη μας. Για διόρθωση λαθών.. δεν γίνεται ασφαλώς λόγος, προς Θεού..

Δεν θα σας ρωτήσω τι πιστεύετε για το αν είχε δίκιο ο Πέρσης, ο κάθε Πέρσης κι ο κάθε Πρόπερσης. Θα σας ρωτήσω να μου πείτε όμως με το χέρι στην καρδιά, αν αισθάνεστε ότι είμαστε όντως απόγονοι των αρχαίων ελλήνων; η τίποτε ..απομεινάρια της τουρκιάς..

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο..