Τι κοινό έχουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες με τους βροντόσαυρους;

 Ο βροντόσαυρος, αν τραυματιστεί στην ουρά, χρειάζεται πολύ - πολύ καιρό για να το καταλάβει. Και αυτό είναι το κοινό των βροντόσαυρων με τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Δύο χρόνια μετά την κατάρρευση των Lehman Brothers που έκρυψε τον ήλιο (τουλάχιστον για τους τραπεζίτες), ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος διαιρείται στον ζωντανό (Γαλλία, Ιταλία), τον μισοπεθαμένο (που περιλαμβάνει τις γερμανικές κρατικές περιφερειακές τράπεζες, τα ισπανικά ταμιευτήρια και την Ελλάδα) και τον εντελώς-νεκρό-λέμε… (Ιρλανδία). 

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες πάσχουν από μεγάλες … τρύπες  στην κεφαλαιακή τους βάση, είναι  υπερβολικά εκτεθειμένες σε επικίνδυνα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης και εξαρτώνται για την άντληση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε υπερβολικό βαθμό. Τη στιγμή που οι αμερικανικές, οι βρετανικές και οι ελβετικές τράπεζες εισέρχονται σε ένα στάδιο ισχυρής ανάκαμψης, η κρίση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες μοιάζει να διαπιστώνεται πολύ - πολύ καθυστερημένα.

Όπως υποστηρίζει η Credit Suisse, η κρίση της Ευρωζώνης αποτελεί σε μεγάλο βαθμό κρίση εμπιστοσύνης στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Η Ευρώπη εισήλθε στην κρίση με έναν υπερβολικά αναπτυγμένο και σπάταλο τραπεζικό τομέα και χωρίς τα κράτη να διαθέτουν τους απαιτούμενους πόρους για να σώσουν τις τραπεζικές ‘ναυαρχίδες’ τους. Φέτος άρχισε να γίνεται σαφές ότι η ευρωπαϊκή αγορά κρατικών ομολόγων θα βουλιάξει αν δεν αποκατασταθεί η κεφαλαιακή βάση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το όχημα που χρηματοδοτεί τη διάσωση της Ευρωζώνης με 750 δις ευρώ, είναι στην πραγματικότητα ένα μεταμφιεσμένο σχέδιο διάσωσης των τραπεζών. Και φαίνεται πολύ πιο πιθανό στην παρούσα φάση από ό,τι την άνοιξη ότι αυτοί που θα καταφύγουν σε αυτόν για χρηματοδότηση θα είναι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και όχι τα κράτη- μέλη. 

Εν τω μεταξύ καταβάλλονται συστηματικές προσπάθειες για την αντιμετώπιση των ευάλωτων σημείων του συστήματος σε κάθε χώρα. Η Ισπανία επιχειρεί την σταθεροποίηση του κλάδου των περιφερειακών ταμιευτηρίων της. Οι ιταλικές τράπεζες προχώρησαν σε ενίσχυση της κεφαλαιακής τους βάσης τα δύο προηγούμενα χρόνια. Τα χειρότερα στον ιρλανδικό τραπεζικό τομέα έχουν αντιμετωπιστεί.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η Γερμανία. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι πιο λυσσαλέες αντιδράσεις στο νέο καθεστώς της Βασιλείας ΙΙΙ για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις των τραπεζών προέρχονται από τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ευρωπαϊκών τεστ αντοχής τον περασμένο Ιούλιο, ο οίκος Fitch υποστήριξε ότι οι γερμανικές τράπεζες χρειάζονται όχι μόνο περισσότερα κεφάλαια αλλά και καλύτερα κεφάλαια. Και αυτό είναι το ζήτημα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η Βασιλεία ΙΙΙ. Όσες κινήσεις εντυπωσιασμού και αν κάνει η Bundesverband Deutscher Banken, δηλαδή η γερμανική Ένωση Τραπεζών, αυτό το σκληρό γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει.                                                            Σοφοκλεους10