Σαββόπουλο για δήμαρχο σκέφτεται ο Γιώργος........

Οι επερχόμενες εκλογές της Αυτοδιοίκησης θα έχουν κάτι από κρίση, ΔΝΤ και αγανάκτη­ση. Οι πολίτες περιμένουν στη «γωνία» τα δύο μεγάλα κόμματα για να γίνει και το ταμείο, και την ψήφο δεν θα τη δώσουν χω­ρίς παζάρι, μόνο από κομματική νομιμοφροσύ­νη. Ένα παραπάνω στη Θεσσαλονίκη, που έχει παράδοση…...
 μπαγιατίλας.

Μια εικοσαετία και πλέον ο κεντρικός δήμος ελέγχεται από τη Δεξιά και η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε με την προσθήκη της Τριανδρίας, που τα τελευταία χρόνια ψηφίζει Δεξιά. Στις δύο τελευταίες νομαρχιακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ έχασε και τον νομό. Η επιλογή υποψηφίου για στήριξη και «χρίσμα», λοιπόν, είναι μια δύσκο­λη υπόθεση, για την κυβέρνηση περισσότερο αλλά, για πρώτη φορά, και για τη Ν.Δ.

Πάντως, η δυσκολία της κυβέρνησης είναι ακόμη μεγαλύτερη σε σχέση με προηγούμενες φορές, καθώς φαίνεται ότι στον κεντρικό δήμο δεν κεφαλαιοποιήθηκε πολιτικό «πλεόνασμα», ικανό να διαμορφώσει συνθήκες πλειοψηφίας στον κεντροαριστερό χώρο. Αντίθετα, η μείζων αντιπολίτευση διασπάστηκε στις τελευταίες εκλογές, με ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κεντρώας βάσης να ακολουθεί τον Μπουτάρη, και τον σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ να συσπει­ρώνεται γύρω από την Αράπογλου.

«Γέφυρες» δεν στήθηκαν ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ – όσο για το ΚΚΕ, αυτό έχει το δικό του μπαϊ­ράκι. Εξ ου και ο Παπαγεωργόπουλος, παρά τη φθορά που έχει υποστεί υπό το βάρος των σκανδάλων, της υπεξαίρεσης εκατομμυρίων από τα ταμεία του δήμου από υπάλληλο και της αδιαφάνειας, εξακολουθεί να κυβερνά σαν… Καίσαρας και μάλιστα το σκέφτεται να είναι πάλι υποψήφιος! Πράγμα που θα φαινόταν περίπου αδιανόητο, εάν απέναντί του είχαν τε­λεσφορήσει οι ζυμώσεις.

Ατυχώς, οι διεργασίες δεν φάνηκε να προχω­ρούν πέραν τακτικισμών και συμπλεύσεων σε επιμέρους θέματα. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Μπουτάρης και η Αράπογλου είχαν κινηθεί ο καθένας με δική του διακήρυξη για να στήσουν μέτωπο κατά του Βάσιπαπ. Ο πρώτος έφερε μια λίστα με υπογραφές πανεπιστημιακών και προσωπικοτήτων, η δεύτερη υπέβαλε μια λίστα με 14 σημεία συμφωνίας και 56 προτάσεις για τη Θεσσαλονίκη. Συμφώνησαν ότι κάτι πρέπει να γίνει, αλλά ως εκεί. Ουδείς έκανε πίσω στο «ψη­τό», καθώς και οι δύο θέλουν να διεκδικήσουν τον δήμο. Επομένως, βράστε όρυζα…

Ο Μπουτάρης προηγείται λίγο στις δημο­σκοπήσεις, αλλά όχι στον βαθμό που να προε­ξοφλεί νίκη απέναντι στη Δεξιά. Στα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι η δημόσια δήλωση «συγγνώμης» προς τον Παπαγεωργόπουλο, όταν ο πρώτος τον απείλησε με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, σχεδόν εξάτμισε το πολιτικό του απόθεμα καθώς έδειξε ασυγχώ­ρητη ατολμία.

Το κύριο βάρος

Στη Χρύσα Αράπογλου, από την άλλη, δεν έ­χουν κάτι να προσάψουν καθώς επωμίστηκε το κύριο βάρος της αντιπολίτευσης, δεν δίστασε να συρθεί δύο φορές στα δικαστήρια από τον Παπαγεωργόπουλο και να δικαιωθεί πανηγυρι­κά, συγκρούστηκε και με τη δική της παράταξη για να της επιβάλει μια φυσιογνωμία και αρνήθηκε υπουργική θέση για να παραμείνει στον δήμο. Τα δε ποσοστά της δεύτερης Κυριακής απέναντι στον Παπαγεωργόπουλο ήταν αξιο­πρόσεκτα, ενώ είναι γέννημα θρέμμα ΠΑΣΟΚ. Αντιρρήσεις υπάρχουν μόνο στο εάν μπορεί να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις. Συνεπώς, έχει προβάδισμα για το «χρίσμα» και ίσως μόνο αξιοποίησή της σε υπουργικό θώκο θα της «χρύσωνε» κάπως το «χάπι», χωρίς να εκθέσει το κόμμα της. Όμως η δική της θέληση είναι ο κεντρικός δήμος.

Ο Σπύρος Βούγιας, τέλος, θα αποτολμού­σε το βήμα ξανά, μόνο εάν του το ζητούσε ο Γιώργος…

Κι ενώ η θεσμική αντιπολίτευση ψάχνει πώς να «συγκολληθεί», νέα «άφθαρτα» πρόσωπα εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Μόλις χθες, ο επιχειρηματίας Νίκος Ευθυμιάδης ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεσή του να καταθέσει την υποψηφιότητά του, βάζοντας τέλος σε μια πιθανολογική συζήτηση για το ποιες είναι οι επιδιώ­ξεις του και λέγοντας πως θα «επιθυμούσε» μια στήριξη από το ΠΑΣΟΚ. Η υποψηφιότητα του Ευθυμιάδη σε άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητη. Καμιά κομματική περγαμηνή, μακριά από το μο­ντέλο του δημάρχου της μεταπολίτευσης, ικα­νότατος επιχειρηματικά «παίκτης» στο διεθνές επιχειρηματικό κεφάλαιο, με καλές σχέσεις (και πέραν του Ατλαντικού), με πολιτιστικές ευαι­σθησίες. Στα αρνητικά του είναι η μικρή αναγνωρισιμότητα και η… εποχή που, μέσα στη σφίξη, την ανεργία και τις περικοπές των μισθών, ο λαός δεν καλοβλέπει τους βιομηχάνους. Δεν είναι τυχαίο που, πριν ακόμη ανακοινώσει υποψηφιό­τητα ο Ευθυμιάδης, ένα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον Δήμο Θεσσαλονίκης, ο Μπάμπης Μπαρμπουνάκης, δεσμεύτηκε δημοσίως ότι «εάν το ΠΑΣΟΚ στηρίξει βιομήχανο - επιχειρη­ματία για τον Δήμο της Θεσσαλονίκης, εγώ θα κατέβω υποψήφιος».

Παρ’ όλα αυτά ο Ευθυμιάδης προσδοκά, αλλά το ΠΑΣΟΚ θα σταθμίσει πολύ τα δεδο­μένα πριν αποφασίσει κεντρικά να πάει κό­ντρα σε δικά του στελέχη με μια ανακοίνωση στήριξής του.

Το άλλο όνομα που έπαιξε, ο Α. Τζήκας, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής, ούτε καν άγγιξε το κεντρικό (ούτε το τοπικό) ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, αυτός θα χρειαζόταν καμπάνια ολό­κληρη για να μάθει ο κόσμος ποιος είναι, αφού είναι γνωστός μόνο σε στενό κύκλο επιχειρημα­τιών της πόλης.

Στη Ν.Δ. το πρόβλημα είναι ο Παπαγεωργόπουλος, καθώς πρέπει να βρεθεί μια εύσχημη μέση λύση εάν δεν τον θέλουν για δήμαρχο. Ο επόμενος πρέπει να στηριχθεί από το σύστημά του για να έχει ελπίδες και ταυτόχρονα να είναι πρόσωπο που δεν έχει φθαρεί από αυτό. Ο Κ. Γκιουλέκας συνάδει με το ύφος Σαμαρά και είναι δημοφιλής, ιδιαίτερα στον σκληρό πυρήνα της Ν.Δ., την εκκλησία. Προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως η πρώτη επιλογή της Ν.Δ. για τον δήμο, αν και προς το παρόν ο ίδιος δηλώνει ότι «η Θεσ­σαλονίκη έχει δήμαρχο».

Ο Σταύρος Καλαφάτης, που τα πήγε επίσης καλά στις τελευταίες εκλογές, έχει επίσης αρκετά ατού. Πρώην αντιδήμαρχος, μετριοπα­θής, με συμπάθειες και σε άλλους χώρους και επίσης ο… τελευταίος …υπουργός Μακεδονί­ας - Θράκης. Ένας συμβολισμός που θα παίξει προεκλογικά το δίχως άλλο, εάν προταθεί για τον δήμο.

Κάτι «τρέχει» με τον Νιόνιο


Μέσα σε αυτό το κλίμα, στον Γιώργο φτάνουν φωνές από παντού – αλλά καμιά ισχυρή. Ο ίδιος έχει αποδείξει ότι είναι απρόβλεπτος και δεν αποκλείει τίποτε και κανέναν, και προπάντων προβεβλημένους μέσα στην κοινωνία, που να ταιριάζουν στο δικό του προφίλ. Λίγο κυβερνομανιακούς, λίγο από ΜΚΟ, λίγο «πράσινους» και βέβαια καλλιτέχνες. Μάλιστα, τελευταία, φέρεται να βολιδοσκοπεί στελέχη για την περίπτωση του Διονύση Σαββόπουλου. Βεβαίως, ο Σαλονικιός τραγουδοποιός διατηρεί μικρή σχέση με την πόλη, ασχέτως της περιστασιακής διαμονής του, αφού δημιουργεί στην Αθήνα πολλά χρόνια τώρα.

Τον τελευταίο καιρό και ο Νιόνιος πιάστηκε να μιλάει με καλά λόγια για τον Γιώργο.

Τίποτε δεν αποκλείεται με τον Γιώργο και, αν δεν αποφασίσει σύντομα, τα περιθώρια στενεύουν... Οι εκπλήξεις αποκλείονται και συνήθως γυρίζει σε δοκιμασμένες λύσεις.

«Κουίζ» και ο περιφερειάρχης

Στην «αιρετή», οσονούπω, περιφέρεια Θεσσαλονίκης τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Ο αιρετός περιφερειάρχης θα έχει ευκολότερη πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια, μεγαλύτερους εγχώ­ριους πόρους, περισ­σότερη πολιτική ισχύ. Ο Ψωμιάδης, ο μόνος που επισήμως έχει κα­ταθέσει υποψηφιότητα, έχει αποδειχθεί όχι μόνο «σκληρό» καρύδι, αφού πέρασαν και δεν τον άγγιξαν μια σειρά από καταγγελίες που εκτόξευσαν παλαιότερα

αντίπαλοί του για υποθέ­σεις που σχετίζονταν με κεντρικά ή τοπικά σκάν­δαλα, όπως κουμπάροι, Βατοπέδι, Κορώνεια κ.ά.

Όμως, μια δύο υποθέσεις ευελπιστεί η αντιπολίτευση (σήμερα στη νομαρχία) να τον πλήξουν καθ’ οδόν προς τις εκλογές, α­κόμη και να «ορθώσουν» νομικό κώλυμα (σε περίπτωση καταδίκης) στην υποψηφιότητά του. Πρώτη και καλύτερη η αγωγή που κα­τέθεσαν οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης για το «σπάσιμο» έργων της νομαρχίας σε μικρότερα, των 45.000 ευρώ, που γινόταν για να μπορούν τα έργα να δίνονται με απευθείας αναθέσεις. Δεύτερη, το ζήτημα της μείωσης των προστίμων σε επιχειρήσεις που ρύπαιναν και αρχικά τους είχαν καταλογιστεί πολύ μεγα­λύτερα πρόστιμα. Και μια τρίτη (που κρατιέται χαμηλά, αλλά δεν αποκλείεται μια ευρωπαϊκή απόφαση να δυσκολέψει τον νομάρχη) είναι η μήνυση που κατέθεσαν σύμβουλοι του ΣΥΡΙΖΑ για το «σκάνδαλο» της μεταφοράς μαθητών με λεωφορεία και που θεωρούν ότι γινόταν παράνομα και με κίνητρο τη συντήρηση των πελατειακών σχέσεων με λεωφορειούχους.

Ωστόσο, δύσκολα θα υπάρξει κώλυμα υποψηφιότητάς του, για πολλούς και διάφορους λόγους. Για τα «σαρανταπεντάρια» πάντοτε υ­πήρχε έγκριση της περιφέρειας, του παρέδρου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου και άρα κρατική νομιμοποίηση για την υλοποίησή τους. Άρα, απίθανο να του καταλογιστεί ποινική ευθύνη για μια νόμιμη και διαδεδομένη πρακτική σε όλη την Αυτοδιοίκηση. Για τους λεωφορειού­χους, επίσης, είναι συνήθης πρακτική σε όλες τις νομαρχίες και αποκλείεται να γίνει εξαίρεση για μια. Τέλος, για την ευνοϊκή μείωση των προστίμων, το είπε ο ίδιος ο Ψωμιάδης: «Δεν μπορώ να εισπράξω πρόστιμα από κλειστές επιχειρήσεις και από πεθαμένους». Η αλήθεια είναι ότι αρκετές από τις ρυπογόνους επι­χειρήσεις της Κορώνειας δεν θα είχαν καμιά πιθανότητα να πληρώσουν εξοντωτικά πρό­στιμα, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότερες από τις μισές έχουν κλείσει λόγω της κρίσης. Επίσης, για κάθε προωθούμενη απόφαση και στις τρεις περιπτώσεις, χρειάζεται η «βούλα» του νομαρχιακού συμβουλίου, που, παρ’ ότι ελέγχεται από τον Ψωμιάδη, ως θεσμικό όργα­νο οι αποφάσεις του ελέγχονται μόνο ως προς τη νομιμότητα και όχι ως προς τη σκοπιμότητά τους. Κατά συνέπεια δεν διαφαίνεται ότι η οποιαδήποτε δικαστική εμπλοκή θα απασχολήσει τον Ψωμιάδη, εκτός αν υπάρχουν άσοι στο μανίκι των αντιπάλων του…

Ο Ψωμιάδης έχει σίγου­ρα τη στήριξη του ΛΑΟΣ, ανεπισήμως μέχρι στιγ­μής, και της Ν.Δ., και το παίζει υπερκομματικός, σίγουρος ότι έτσι ή αλλιώς τον έχουν, δεν τους έχει ανάγκη. Απέναντί του, τώρα, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να «στήσει» στέλεχος πρώ­της γραμμής και οι πιέσεις ασκούνται προς τον Γιώρ­γο Φλωρίδη, που πάντως περισσότερο επιθυμεί υπουργοποίησή του σε ενδεχόμενο ανασχη­ματισμό. Ο Μαγκριώτης επίσης δεν θα επιθυ­μούσε να αφήσει το υφυπουργείο Υποδομών, που στο κάτω κάτω το έχει δουλέψει ακόμη από την εποχή που ήταν αντιπολίτευση και το ξέρει. Ο Γιώργος και στη νέα περιφέρεια πρέ­πει να τραβήξει λαγό από το καπέλο, εάν δεν θέλει να πάει μονοκούκι στον Ψωμιάδη. Εάν, γιατί ο τελευταίος δεν χάνει ευκαιρία να κάνει ανοίγματα υπερκομματικότητας και προς τους «ντορικούς» και προς το ΠΑΣΟΚ και δεν θα έ­λεγε «όχι» σε μια ανέλπιστη βοήθεια, έστω και εάν προερχόταν –ανεπισήμως – και από εκεί. Αρκεί να είχε «δέσει» τη Ν.Δ…

Συνεπώς, πολλοί οι απρόθυμοι, πολύ περισ­σότεροι από τους πρόθυμους...
http://www.topontiki.gr/articles/view/7453