Ξέραμε όλοι ότι, από την στιγμή που η Έλληνες έκαναν πρωθυπουργό το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη, οι μέρες του ήταν μετρημένες.
Δεν χρειαζόταν να είσαι, ούτε πολιτικός αναλυτής, ούτε ξεπουλημένος δημοσιογράφος, ούτε να ασχολείσαι -έστω λίγο- με την πολιτική για να το καταλάβεις.
Η εικόνα μιλάει -και μιλούσε- από μόνη της, και δεν μπορεί να μαζευτεί από πουθενά, όσο και να παπαγαλίζουν οι μπουκωμένοι δημοσιογραφίσκοι.
Όσο περνούν οι μέρες, μετά τους “θριάμβους” της άνοιξης, όλο και πλησιάζουμε προς την “Μικρασιατική καταστροφή” .
Πολύ φοβάμαι πως δεν αργεί η ώρα που θα επιβάλλει την “τάξη” ο στρατός στην χώρα, με πρόσχημα την πανδημία και την όποια πολιτική ευθύνη στους φιλοχουντικούς τούτης της χώρας.
Είδα ένα απόσπασμα, τις προάλλες, εντελώς τυχαία, από την ομιλία του Αλέξη του Τσίπρα -όπως τον λένε και τα συντρόφια του- στην ΔΕΘ.
Ξέρεις, ένα από τα χειρότερα πράγματα στον άνθρωπο, είναι να προσποιείται ότι είναι κάτι που δεν είναι.
Ο άνθρωπος που κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να κάνει πρωθυπουργό τον Mr.Bean, μιλούσε για το σχέδιό του για να βγούμε, λέει, από την κρίση.
Ο άνθρωπος που στις προγραμματικές του δηλώσεις, ως πρωθυπουργός, γιατί δεν έχουμε όλοι αμνησία ,έλεγε με δάκρυα στα μάτια:
