Η δολοφονία του Σουλεϊμανί είναι το σύννεφο καπνού, το οποίο θα τους επιτρέψει να φύγουν με...ψηλά το κεφάλι;

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝΙ 

ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ...

Η δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου Σουλεϊμανί, δημιούργησε τεράστιο ερωτηματικό σε όλο τον κόσμο. 

Τί είδους ενέργεια ήταν αυτή; 

Προλειαίνουν το έδαφος οι Αμερικάνοι ετοιμάζοντας μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ιράν; 

Θα ανοίξουν για άλλη μία φορά τον Ασκό του Αιόλου; 
Και αν ναι, μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να πάνε;

Μετά τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία, αλλαγές που έχουν αποβεί σαφέστατα εναντίον τους, τα πιο πάνω ερωτήματα, δίνουν και από μόνα τους την απάντηση. Η οποία είναι ότι οι Αμερικάνοι στην σημερινή εποχή, ούτε θέλουν, ούτε και μπορούν να πραγματοποιήσουν τέτοιας μεγάλης εμβέλειας στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Ο πρόεδρος της νεολαίας του ίδιου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος του Τράμπ, ο Τσάρλι Κίρκ, με προχθεσινό δημόσιο σχόλιό του, υπενθύμισε αυτή την πασίγνωστη πλέον σε όλο τον κόσμο αλήθεια:

«Γράφω όταν με πνίγει μια παλιά θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος »

Η Ευτυχία που άλλαζε ονόματα και τόπους κατοικίας, μα όχι τα πάθη και τα λάθη της...

Ήταν αγία; Ούτε λόγος…

Πολλοί αναρωτιούνται τι θα είχε καταφέρει η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου εάν ήταν «φυσιολογική» γυναίκα. Πού θα έφτανε ο μύθος της και πόσο ξακουστό θα γινόταν το όνομά της. Την απάντηση την είχε δώσει κάποτε η ίδια, εξηγώντας τα κίνητρα που ωθούσαν τα χέρια της να κινήσουν το μολύβι πάνω σε ένα (συχνά τσαλακωμένο) κομμάτι χαρτί.

«Γράφω όταν με πνίγει μια παλιά θύμηση, όταν με βαραίνει ο πόνος. Για μένα το γράψιμο είναι ένας τρόπος να ξεφύγω από τούτο το θλιβερό ...