Σε θυμάμαι το 1922 ν΄ αποκαλείς "τουρκόσπορους" τους πρόσφυγες της Μικρασίας , του Πόντου , της Θράκης , της Καππαδοκίας.
Σε θυμάμαι την περίοδο της Κατοχής να χαίρεσαι, όταν οι ναζί εξολόθρευαν τον Εβραίο γείτονά σου και την οικογένεια του. Βλέπεις, ήταν ευκαιρία να βάλεις στο χέρι το μαγαζάκι του.
Σε θυμάμαι και λίγο αργότερα, τότε που κυνηγούσες τη γυναίκα και τα παιδιά του αντάρτη συγχωριανού σου , για ν’ αρπάξεις τ΄ αμπέλι ή το λιοχώραφο του.
Σε θυμάμαι να φουσκώνεις σα γάλος, την περίοδο της Χούντας ,δίπλα στον ενωμοτάρχη, στις επετείους της "επαναστάσεως".
Έπειτα σε θυμάμαι να τρέχεις σε βουλευτικά γραφεία , πότε μπλε ,