Ο Χριστός βαρέθηκε...
Με μεγάλη κατάνυξη και φέτος οι κάτοικοι της ενορίας μας υποδέχθηκαν την Ανάσταση του Κυρίου.
Στις πρώτες σειρές -δίπλα στους παπάδες -ήταν οι πιο πιστοί από αυτούς.
Καλοντυμένοι Κύριοι με τις συζύγους τους να κρατούν στα χέρια τους το μικρό ψαλτήρι και να συνοδεύουν ευλαβικά τους αναστάσιμους ψαλμούς του ιερέα.
Από κοντά και τα παιδιά τους, ενώ ορισμένοι είχαν μαζί και τα εγγόνια.
Τα επέπλητταν, όταν ατακτούσαν, αλλά τους έλυναν και τις απορίες όταν ρωτούσαν πώς το Άγιο Φώς μεταφέρεται σε όλη την οικουμένη.
Τους εξηγούσαν το μυστικό θαύμα της αφής και την αφιλοκερδή εξυπηρέτηση της Olympic Airways για την διαδρομή Ιεροσόλυμα-Αθήνα.
Δίπλα στους παπάδες κάποια δεκαεξάχρονα αγόρια με εμφανή στο πρόσωπο τους τα σημάδια της ηλικιακής ακμής κρατούσαν λάβαρα, εικόνες και συντονίζονταν στις κινήσεις τους από ένα ώριμο επίτροπο.
Ήταν τα αγόρια του τοπικού Ορφανοτροφείου με τα φρεσκοσιδερωμένα για την ημέρα ομοιόμορφα κουστουμάκια τους.
Πίσω από όλους αυτούς το υπόλοιπο του ποιμνίου που περίμενε ανυπόμονα να πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, να φιληθούν και να ξαμοληθούν για τα σπίτια τους.
Ήταν αυτοί που έφταναν τελευταίοι στην εκκλησία και έφευγαν πάντα πρώτοι.
Κάνοντας φυσικά τον ανάλογο χαβαλέ καθ’ όλη την διάρκεια της αποχώρησης αφού,