«Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;»
Υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει από που προέρχονται αυτοί οι στίχοι; Αν ναι, να έρθει αύριο με τον κηδεμόνα του και να γράψει εκατό φορές στο τετράδιο του: «Ζήτω η 25η Μαρτίου!»
Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να σας διηγηθώ την ιστορία του Ρήγα Βελεστινλή, την έχετε ακούσει άπειρες φορές στο σχολείο.
Το μόνο που θα σας πω για τη ζωή του είναι κάτι που έμαθα (ή θυμήθηκα) διαβάζοντας ξανά τη βιογραφία του: Το ξέρατε ότι τον Φεραίο τον πρόδωσε στις αυστριακές αρχές ένας Έλληνας;
Συγκεκριμένα ο Δημήτριος Οικονόμου, αλλά δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία του για να δείτε πως μοιάζει ένας προδότης (είμαι σίγουρος ότι δε διαφέρει σε τίποτα εξωτερικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, με ή χωρίς photoshop).
Τον Φεραίο το θυμόμαστε ως εθνομάρτυρα και ποιητή της επανάστασης (και πολύ καλά κάνουμε). Αλλά ας σκεφτούμε για μια στιγμή τι ήταν για τους Τούρκους ο Φεραίος, καθώς και τι ήταν για τους Τούρκους οι Έλληνες επαναστάτες.
Μάλλον τότε δε χρησιμοποιούσαν τη λέξη τρομοκράτες, αλλά θα χρησιμοποιούσαν κάποιες παρόμοιες, όπως σκυλιά, γκιαούρηδες, ραγιάδες, κατσαπλιάδες κλπ.
Οι κλέφτες και αρματολοί κατέβαιναν από τα βουνά, έκαναν μια επίθεση στον τουρκικό τακτικό στρατό, σκότωναν όσους μπορούσαν και γυρνούσαν στις ραχούλες.
Αν ο Δένδιας ήταν μπέης δημόσιας τάξης θα τους αποκαλούσε τρομοκράτες.
Και ο Βελεστινλής γιατί βασανίστηκε και εκτελέστηκε; Ήταν ηθικός αυτουργός της επανάστασης επειδή παρότρυνε τους υπόδουλους να ξεσηκωθούν;
Ήταν αυτός που ξεκίνησε την επανάσταση;
