Γιατί ψηφίζει η Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ ???

Η Μαμά Μου Θα Ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ

.

Η μαμά μου θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και το λέει στις φιλενάδες της με πονηρό ύφος σαν κοριτσόπουλο που μόλις έκανε τη μεγαλύτερη σκανταλιά. 

Και ο μπαμπάς μου θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, όμως αυτός είναι πιο ντροπαλός και αποφεύγει να το κουβεντιάζει με τους φίλους του και νομίζω ότι έχει και λίγες ενοχές. 

Αλλά η μαμά καθόλου ενοχές δεν έχει, ίσα ίσα που το διατυμπανίζει με κάθε ευκαιρία και προσπαθεί να στρατολογήσει και άλλους στον κοινό της αγώνα, ανάλογα με την περίσταση και την προσωπικότητα του συνομιλητή της. 

Στις άλλες μαμάδες ας πούμε λέει, ότι πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε τη νεολαία που είναι όλη μέρα στο ίντερνετ και ξέρει περισσότερα από αυτούς και όταν πιάνει κουβέντα με αγνώστους τους λέει ότι “τους άλλους” τους δοκιμάσαμε τόσα χρόνια, ας δοκιμάσουμε τώρα και ένα νέο κόμμα να δούμε πως θα τα πάει (από μέσα της βέβαια γνωρίζει καλά τη διαφορά ανάμεσα στην αριστερά και τα “άλλα” συστημικά κόμματα αλλά δεν θέλει να τρομάξει τους συνομιλητές της). 

Η αλήθεια είναι ότι ο γιος της δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά για να την πείσει, αρκούσε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα που απεικόνιζε τα συμφέροντα και την ακριβή εμπλοκή των ιδιοκτητών των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να τους απορρίψει δια παντώς από αξιόπιστους πομπούς μηνυμάτων. 

Στο σημερινό μεσημεριανό τραπέζι αναλύαμε πάλι τις πολιτικές εξελίξεις και σε ανύποπτη στιγμή αναφώνησε (κοιτώντας δήθεν αδιάφορα το πιάτο της) ότι η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος. 

Δεν ξέρω από που τις ξεπατικώνει αυτές τις ατάκες αλλά έχω εμπιστοσύνη στις πηγές της. 

Γενικά χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα για να ξεπεράσει κανείς τον συντεταγμένο τρόμο που προκαλούν μήνες τώρα σε 24ωρη βάση τα κανάλια. 

Και δεν αρκεί μόνο η αθλιότητα στην οποία ζουν τα τελευταία χρόνια τα περισσότερα τμήματα του πληθυσμού, 

δεν αρκεί η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής, υγείας και αξιοπρέπειας, 

δεν αρκούν οι αναπαραστάσεις μιας κοινωνίας άνεργων, άστεγων, εξαθλιωμένων ηλικιωμένων χωρίς πρόσβαση σε φάρμακα για να απορρίψει κάποιος το μοντέλο στο οποίο έχει μάθει να ζει για πάνω από 30 χρόνια, όταν μάλιστα το μήνυμα που θέτει ο αντίπαλος βασίζεται τόσο απροκάλυπτα στα φοβικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων. 

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα, η κοινωνία δεν αλλάζει, αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε αλλαγή κυρίως γιατί οι μηχανισμοί αντίστασης στην αλλαγή που διαθέτει η εξουσία είναι πανίσχυροι. 

Δεν έχουν αλλάξει λοιπόν οι γονείς μου, βρίσκονται όμως στην αρχή μίας...

συνειδητοποίησης, μπορούν πια να φανταστούν τον εαυτό τους και έξω από τα κοινωνικά πλαίσια στα οποία έζησαν όλη τους τη ζωή. 

Γι’ αυτό και είναι άξιοι θαυμασμού, επειδή ακριβώς κατάφεραν να ξεπεράσουν το φόβο και να κάνουν βήματα τεράστια για το σύστημα αξιών τους. 

.

ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσουν και οι γονείς των περισσότερων φίλων μου που προφανώς και δεν ανήκαν στο 4% που έπαιρνε το αυτό κόμμα πριν από τα μνημόνια και τα “ναι σε όλα” των εκπροσώπων της σύγχρονης χούντας. 

Όχι φυσικά γιατί πιστεύουν σε μια αταξική κοινωνία ή γιατί θεωρούν ότι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ο μόνος τρόπος να διασώσουμε τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας που μας έχουν απομείνει ως κοινωνία. 

Θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για τον απλούστατο λόγο ότι τα γατάκια της επικοινωνίας των υπόλοιπων κομμάτων τα έπαιξαν όλα για όλα στην τρομοκράτηση και τη λασπολογία (λες και είχαν τίποτα άλλο να επιδείξουν…). Στην Κοινωνική Ψυχολογία υπάρχει μία βασική αρχή στη μελέτη των φαινομένων κοινωνικής επιρροής: κάνε τα πάντα για να αποπροσανατολίσεις την επικέντρωση της προσοχής από το μήνυμα! 

Το βασικό δε εργαλείο για να το πετύχεις ονομάζεται ψυχολογιοποίηση, το να προσπαθήσεις δηλαδή να αναγάγεις το μήνυμα του πόλου επιρροής στα ψυχολογικά του χαρακτηριστικά ώστε να το αποδυναμώσεις. 

Και τι δεν έκαναν για να το πετύχουν αυτό (θυμίζω μόνο τον Αμυρά, τη σύνδεση της αριστεράς με τα μπάχαλα και την τρομοκρατία, τα ελεεινά σποτάκια της ΟΝΝΕΔ, τις συνεχείς αναφορές στο νεαρό της ηλικίας του Τσίπρα και τόσα άλλα), ξέχασαν όμως μία άλλη βασική αρχή της κοινωνικής επιρροής: ότι η τεχνική αυτή πετυχαίνει μόνο στις περιπτώσεις που η επιρροή προσπαθεί να ασκηθεί από μία μειονότητα-σε κάθε άλλη περίπτωση ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο αυτόν που θέλεις να χτυπήσεις. 

Αυτό λοιπόν που αγνόησαν (μέσα στη λυσσασμένη τους εθελοτυφλία) είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια κόμμα του 4%, δεν αποτελεί μία μειονοτική ομάδα μέσα στην κοινωνία, αλλά μετατράπηκε πια σε κόμμα εξουσίας που οι μηχανισμοί τους δεν μπορούν πια να κάμψουν. 

Υπάρχει και μια ακόμα διάσταση στα φαινόμενα επιτυχημένης κοινωνικής επιρροής: αν ενδυναμωθεί το ηγετικό πρόσωπο μιας ομάδας κοινωνικής επιρροής τότε αυξάνεται η επιρροή που μπορεί να ασκήσει ολόκληρη η ομάδα. Αυτό το ξέρουν καλά οι αρχηγοί των υπόλοιπων κομμάτων γι’αυτό και σήκωσαν πάνω τους ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία (φήμες λένε ότι όσοι προσπάθησαν να μετρήσουν τα “Εγώ” που ξεστόμισαν Βενιζέλος και Σαμαράς τον τελευταίο μήνα νοσηλεύονται σε ιδρύματα με αυστηρή ιατρική παρακολούθηση), όμως έχασαν γιατί με τον τρόπο αυτό φωτίστηκε ακόμα περισσότερο η ψυχοπαθητική τους προσωπικότητα. 

Το αντίθετο ωστόσο έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ που επικράτησε γιατί οι μηχανισμοί εξουσίας άθελα τους έστρεψαν την προσοχή στο πρόσωπο του Τσίπρα. Ρωτήστε ας πούμε κάποιο τυχαίο νέο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και θα προσέξετε ότι δεν θα αναφέρει ποτέ τη λέξη…ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας πει ότι ψηφίζει Τσίπρα ή ότι ο Τσίπρας έκανε την Χ πολιτική τοποθέτηση, ακόμα και ότι ο Τσίπρας στην προεκλογική του συγκέντρωση μάζεψε τον Ψ κόσμο (ακόμα και αν στη συγκέντρωση μοναδική ομιλήτρια ήταν ας πούμε η Σακοράφα!)

.

Υπάρχει κι ένας ακόμα σημαντικός λόγος που κινητοποιεί πολύ κόσμο να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και ο λόγος αυτός ονομάζεται συλλογική μνήμη. 

Έχω μιλήσει και παλιότερα για τις δομές του εγκεφάλου που ευθύνονται για την καταστροφή των μνημονικών κυττάρων του εγκεφάλου, αυτή τη φορά όμως δεν μπόρεσαν να κάνουν καλά τη δουλειά τους γιατί, ψυχολογικά μιλώντας, η έντονη συναισθηματική φόρτιση (στην οποία βρίσκεται ας πούμε ο νεόφτωχος, ο άνεργος ή ο γονιός που δεν μπορεί να ταϊσει το παιδί του) λειτουργεί καταλυτικά στην ενδυνάμωση της μνήμης και αυτό το έχουν δείξει και πειράματα της Κοινωνικής Ψυχολογίας ήδη από τη δεκαετία του ’60! 

Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χρειαζόταν να κάνει και πολλά για να κερδίσει, θα αρκούσε να αναταράξει λίγο τη μνήμη των ψηφοφόρων για να φέρει στην επιφάνεια λέξεις ταμπού όπως χρηματισμοί,παράνομοι διορισμοί, παραδικαστικό κύκλωμα, κατάχρηση εξουσίας, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, απαγωγές Πακιστανών, καρτέλ γάλακτος, υποκλοπές  Vodafone, ζαρντινιέρες, δομημένα ομόλογα, παράνομες δοσοληψίες με αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, σκάνδαλα χρηματιστηρίου, καταστροφικές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, παραχώρηση καμμένων εκτάσεων σε επιχειρηματίες, παράνομα αναψυκτήρια, κακοδιαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, αποχαρακτηρισμοί διατηρητέων μνημείων, ξεπούλημα ΟΤΕ στην Deutsche Telekom με ταχύτατες διαδικασίες, ξεπούλημα του ΟΛΠ στην COSCO με απώλειες εκατομμυρίων για το Δημόσιο, σκάνδαλο Siemens, δωροδοκία κρατικών λειτουργών και παραγραφή ποινικών ευθυνών με εξεταστικές παρωδίες, καταστολή στη Λευκίμμη, θάνατος εγκύου γυναίκας κατά τη διάρκεια αστυνομικής επέμβασης στον σχεδιαζόμενο ΧΥΤΑ, σκάνδαλα ΟΣΕ, αγορά ελαττωματικών αμαξοστοιχιών με παραποιημένα παραστατικά, ναυσιπλοϊκές μίζες σε δρομολόγια της άγονης γραμμής, σκάνδαλο Βατοπεδίου και κομπίνες σε βάρος του Δημοσίου, κλείσιμο βουλής για παραγραφή ποινικών αδικημάτων, το νόμιμο των offshore εταιριών που είναι και ηθικόν, διαφυγή φόρων μέσα από εταιρίες, δώρα 28 δις στις τράπεζες την ώρα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι αρχίζουν να γίνονται αποδέκτες της πολιτικής λιτότητας και της κρίσης, διαφυγή Καραβέλα με ευθύνη της (για λίγο ακόμα) ατιμώρητης Ντόρας Μπακογιάννη, προσλήψεις Σαμαρά στο Μουσείο της Ακρόπολης, νόμοι περί ευθύνης υπουργών και απόλυτη ασυλία σε εγκληματικές προσωπικότητες όπως ο Ζαχόπουλος,  ο Τσιτουρίδης, ο Παυλίδης, ο Ρουσόπουλος, ο Βουλγαράκης…

.

Αυτές οι εκλογές όμως έφεραν στην επιφάνεια και μία εικόνα που αγνοούσα για καιρό: 

οι φίλοι μου του εξωτερικού αποδείχτηκαν Παγκαλικότεροι του Τζήμερου και χυδαιότεροι του Στέφανου Μάνου, μεταστρέφοντας τη ρήση “μαζί τα φάγαμε” στο ακόμα ευτελέστερο “μαζί τα φάγατε”, υπονοώντας έτσι ότι την ώρα που αυτοί εργάζονταν σκληρά ως μετανάστες στο εξωτερικό, οι εν Ελλάδι φίλοι τους τεμπέλιαζαν πίνοντας φραπέ κάτω από τον ήλιο-κι ας δείχνουν ακριβώς τα αντίθετα όλες οι ευρωπαϊκές έρευνες, κι ας ζουν και οι ίδιοι σε χώρες υπό την κατοχή της Γερμανίας και του ΔΝΤ. 

Η συμπεριφορά τους και οι γενικότερες πεποιθήσεις που φαίνεται ότι έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια που ζουν, σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό μου θυμίζει περισσότερο μία άλλη ψυχολογική έννοια που ονομάζεται “σύνδρομο της Στοκχόλμης” και μπορεί να ερμηνεύσει, για παράδειγμα, την ψυχολογική αντίδραση πιστής υπακοής, θαυμασμού, ταύτισης ή ακόμη και «αγάπης» που μπορεί να έχει ένα θύμα απέναντι στον απαγωγέα ή το βιαστή του. 

Ή, ακόμα χειρότερα, φαίνεται ότι γι’ αυτούς είναι συναισθηματικά πιο ανώδυνο να αποδώσουν τις αιτίες της ελληνικής κρίσης στην ελληνική νοοτροπία [από την οποία οι ίδιοι απαγκιστρώθηκαν και έγιναν πια άνθρωποι σωστοί και χρήσιμοι] παρά στη συστημική και συνειδητή καταλεηλάτηση των λαών, προσδοκώντας ότι οι ίδιοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. 

Από την άλλη βέβαια τις ίδιες προσδοκίες περί ατομικής διάσωσης ασπαζόταν μέχρι πρόσφατα κι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, μέχρι που η πραγματικότητα τους έδωσε μια γερή κλωτσιά και αναγκάστηκαν να μυρίσουν από κοντά τα χνώτα του τέρατος..

*

Υ.Γ. Στην Κοινωνική Ψυχολογία υπάρχει κι ένα άλλο φαινόμενο, που ονομάζεται “Ριψοκίνδυνες Ομαδικές Αποφάσεις”, σύμφωνα με το οποίο οι συλλογικές αποφάσεις τείνουν να είναι περισσότερο ριψοκίνδυνες από τις ατομικές, καθώς διαλύεται η ευθύνη μπροστά σε μία μελλοντική αποτυχία, ενώ τα άτομα έλκονται περισσότερο από τον κίνδυνο γιατί ξεφεύγουν από τον κοινωνικό καταναγκασμό. 

Στην περίπτωση, ας πούμε, του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ, που διαλύθηκε λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του, όλοι γνώριζαν ότι δεν είχαν γίνει επαρκείς έλεγχοι πριν από την απογείωση, ο ενθουσιασμός όμως του πληρώματος επικράτησε των ατομικών ενδοιασμών. 

Κάτι τέτοιο περίπου συμβαίνει και με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ:

 τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών έδωσαν σε πολύ κόσμο τη βεβαιότητα της συλλογικής ευθύνης αλλά και του ρίσκου που παίρνουμε όλοι μας αύριο το πρωί, ελπίζοντας ότι το λεωφορείο στο οποίο επεμβαίνουμε δεν θα διαλυθεί. 

Από την άλλη βέβαια, η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος, όπως θα ‘λεγε και η μαμά μου…

.

Καλή ψήφο αύριο αδέρφια και μην αφήσετε κανένα να παίξει με τη μνήμη σας… 

πηγη